به نقل از «مهر»

مجموعه تاریخی چهارپادشاهان لاهیجان/ دیوارهایی که نقش عاشورا دارد

تاریخ انتشار: ۴ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۳۲۳۳۶۲

خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها - مهری شیرمحمدی: قدمت «میدان محله» شهر لاهیجان، به سال ۱۰۰۰ هجری می‌رسد. زمانیکه شاه عباس صفوی برای توسعه تجارت ابریشم، راه کاروان روی معروف به «شاه عباسی» را ساخت. میدان محله و اردو بازار، از بافت‌های تاریخی این شهر است و بیشترین بناهای تاریخی شهر لاهیجان در این دو بافت متمرکز است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

شاخص ترین بنای میراثی لاهیجان، مجموعه تاریخی چهار پادشاهان در محله میدان است. مسجد و آرامگاه خانوادگی سادات آل کیا در جوار آن تنها یک بنا با معماری بومی گیلان نیست، بلکه اوج ارادت مردم لاهیجان را به خاندان اهل بیت می‌توان بر در و دیوار آرامگاه دید.

زیبایی مجموعه میراثی چهار پادشاهان تنها بخاطر نوع معماری و تزئینات چوبی درب و پنجره و ضریحی با شمسه های چوبی نیست، نقاشی‌های به جامانده از دوره قاجار چنان این مجموعه را منحصر به فرد کرده که مجموعه آرامگاه خانوادگی سلاطین کیایی در سال ۱۳۱۷ خورشیدی، به شماره ۳۲۲ در فهرست آثار ملی ثبت شد.

حکمرانی آل کیا به مرکزیت شهر لاهیجان

پیش از تسلط صفویه، گیلان توسط حاکمان محلی اداره می‌شد. از سال ۷۶۹ تا ۱۰۰۰ قمری، شرق دره سپیده رود از شهر آستانه اشرفیه کنونی تا چالوس امروزی (در استان مازندران) به مرکزیت لاهیجان تحت سلطه امرای «آل کیا» بود -که به سال ۷۶۹ تا ۱۰۰۰ قمری- بر شرق گیلان حکومت می‌کردند و غرب گیلان به مرکزیت فومنات، توسط خاندان «آل اسحاق» اداره می‌شد.

بین امرای این دو منطقه، همواره جنگ‌های فرسایشی وجود داشت. در یکی از همین جنگ‌ها، «سید خور کیا» کشته می‌شود و محل دفن او و پسرانش- که نسب خود را به امام چهارم شیعیان می‌رسانند- زیارتگاهی می‌شود که اکنون بنام چهار پادشاهان می‌شناسیم.

نقاشی‌های مذهبی در مجموعه تاریخی چهار پادشاهان

چهار پادشاهان، بنایی بر یک کرسی بلند است که با چند پله به ایوان می‌رسد. ایوانی کشیده با لمبه های چوبی و سقف سفال پوش و ستون‌های قطوری که دورتا دور آن با کاشی‌های لعاب دار دوره قاجار پوشانده شده است. و روی دیوارهای ایوان نقاشی‌های با مضمون حوادث عاشورا بر یک پوشش گچی کشیده شده است.

از پله‌ها بالا می‌روم نخستین آرامگاه، متعلق به سید خور کیاست درب چوبی آرامگاه که در شرق گیلان به آن «بُقعه» می‌گویند و از چوب بسیار محکم درختان جنگلی است. با این حال متولی بقعه می‌گوید که «درب قدیمی کنده کاری و نقش و نگارهای زیبایی داشت. این درب را بعدها ساختند و به زیبایی درب قدیمی نیست.»

آفتاب پور، می‌افزاید: «ستون های بلند ایوان هم در گذشته نقاشی‌های دیواری با نقش و نگار گل و بوته داشت. سال‌های قبل، هیأت امنا موقع مرمت روی همه آنها را گچ کشیدند.» و اشاره به نقش کمرنگ یکی از طاق ضربی‌های ایوان می‌کند. نقش بسیار کمرنگی از درخت سرو که دور تا دور آن را گل و بوته‌های ریز پر کرده است.

وی ادامه می‌دهد: «چندسال پیش از اداره میراث فرهنگی آمدند و گفتند می‌خواهیم نقاشی‌های بقعه را مرمت کنیم. لایه گچی را تراشیدند و نقاشی‌های قدیمی معلوم شد ولی دیگر پیدایشان نشد. می‌گفتند رنگ‌ها باید مانند گذشته گیاهی ساخته شود و چون بودجه نداریم نصفه کاره مرمت را رها کردند.»

دو سوی درب مدفن «سید خور کیا»، تا سقف، تصاویری از به میدان رفتن امام حسین (ع) در میان لشگریان یزید ترسیم شده است. و زنان اهل بیت که با روبند و چادر به بدرقه آمده‌اند. و درختان نخل زیر پای اسب و یک جفت بچه آهو و بالای سردر و دور تا دور ایوان کتیبه‌های گچی برگرفته از بخش‌هایی از مرثیه معروف «محتشم کاشانی» حک شده است.

سنت نگارگری در زیارتگاه‌های شرق گیلان

سنت نگارگری در زمان صفویه رواج یافت ابتدا در کاخ‌ها و سپس در مکان‌های مذهبی. در شرق گیلان نیز این سنت نگارگری به سرعت رشد می‌کند و بویژه در دوره قاجار بخاطر انتساب خاندان کیا به سادات، آرامگاه این خاندان، دارای نقاشی‌هایی با مضامین مذهبی می‌شود.

تا پیش از زلزله تابستان سال ۱۳۶۹، تعداد ۴۵ بقعه در گیلان دارای نقاشی‌های دیواری بود. متأسفانه با تخریب ساختمان قدیمی بقعه و نوسازی بنا توسط اداره اوقاف به عنوان متولی، این آثار هنری نیز از بین می‌رود و تنها چند نمونه از این نقاشی‌ها بخاطر ثبت در فهرست آثار ملی باقی مانده است.

«سید مهدی میرصالحی» یکی از کارشناسان ثبت بناهای میراثی، درباره این مجموعه میراثی می‌گوید: «در مجموعه تاریخی چهارپادشاهان، چند ۴ تن از فرمانروایان کیایی دفن شده‌اند. این مکان در ابتدا محل دفن «سید خُرم کیا» یا «سید خور کیا» بود که ۵ ماه پس از قتلش، در رشت به لاهیجان بازگردانده و در این مکان دفن می‌شود.

سید خورکیا در سال ۶۴۷( قمری) در جنگ بین آل اسحاق که در صحرای ناصریه رشت رخ داد، کشته شد. بعدها بقیه سادات زیدی کیایی را در جوار سید خرم کیا به خاک می‌سپارند و این محل بنام چهار پادشاه شهرت پیدا می‌کند. البته در این محل اجساد بسیاری دفن شده‌اند اما به طور کلی بقعه چهار پادشاه، مزار چهار تن از بزرگان کیایی است.»

میرصالحی، صاحبان مزار را اینگونه معرفی می‌کند: «سید خورکیا متوفی در سال ۶۴۷( قمری) سید علی حسینی متوفی در سال ۷۹۱( قمری)، سید رضا حسینی متوفی در سال ۸۲۹( قمری) و سید رضی کیا به ترتیب در این مکان آرمیده‌اند. البته اجساد افراد دیگر از این خاندان نظیر: سید علی کیا، سید ابراهیم کیا و سید عبدالله کیا پسران سید علی کیا بن سید ناصر کیا را در اینجا به خاک سپرده‌اند. ولی به دلیل اهمیت مقام و موقعیت، ۴ شخصیت اصلی، این مکان به چهار پادشاه معروف شده است.»

نقاش چهار پادشاهان که بود؟

در برخی از بقعه‌ها، نام نقاش در گوشه‌ای از نقوش حک شده است. در امضای بیشتر این نقاشی‌ها، همچون بقعه بابان جان دره املش و بقیه پیر شمس الدین لاشیدان حکومتی نام «آقاجان نقاش» به چشم می‌خورد. مزار آقاجان نقاش اکنون در حیاط گورستان بقعه سید یمنی لاهیجان قرار دارد. سنگ مزار بسیار ساده از هنرمندی که نام خانوادگی «لون آمیز» بر سنگ قبر حک شده و خیلی‌ها او را نمی‌شناسند.

«علی امیری» کارشناس سازمان اسناد گیلان، او را اینگونه معرفی می‌کند: «استاد «غلامحسین نقاش»، سرآمد نقاشان دوره قاجار در گیلان بود. معروف ترین اثر نقاشی وی، مجموعه تاریخی «چهار پادشاهان» لاهیجان است که در سال ۱۳۱۱ خورشیدی، توسط پسرش «مشهدی آقاجان نقاش» بار دیگر مرمت شد. پسر دیگر این استاد، یعنی «ابراهیم» نیز دیوارنگاری را از پدر آموخت.

ولی پرکارترین نقاش زیارتگاه‌های مذهبی شرق گیلان، «مشهدی آقاجان» است که بعد از فوت پدر، به اتفاق ابراهیم، بسیاری از بقعه‌های شرق گیلان را نقاشی و یا مرمت کرده است. از جمله آثار آقاجان نقاش دیوارنگاره‌های بقعه آقا سید ابراهیم واقع در باباجان دره به سال ۱۲۹۶ خورشیدی است. نقاشی‌های «بقعه سید حسن لیالستان» که تخریب شد و «بقعه آقا سیدعلی متعلق محله رودبنه» هم از آثار اوست.»

وی، درباره این نقاش همچنین می‌گوید: «مشهدی آقاجان»، با شهرت خانوادگی «لون آمیز» از خانواده‌های قدیمی لاهیجان و ساکن محله اردوبازار لاهیجان بود. آقاجان نقاش در بهمن ماه سال ۱۳۱۹ درگذشت. و در صحن قدیم وادی «آقا سید محمد یمنی» لاهیجان به خاک سپرده شد. «سید محمد نقاش»، نقاش بنام دیگر دوره قاجار است و بعدها نام خانوادگی «نقاش فر» را برای خود انتخاب می‌کند. سید محمد نقاش اصالتاً اردبیلی و گچ کار بود ولی در کنار آن نقاشی هم می‌کرد. وی، در جوانی نزد استاد مشهدی آقاجان، نقاشی را یاد گرفت.

«استاد رضا نقاش لاهیجانی» را هم داریم که او هم شاگرد استاد غلامحسین و پسرش آقاجان نقاش بود و می‌توان او را از آخرین نقاشان بنام بقاع متبرکه گیلان دانست. مهمترین اثر او «بقعه آقا سید حسین روستای دموچال لاهیجان» است. «استاد عباس نقاش خمیر کلایه ای» و «سید قاسم نقاش» و «ملک نقاش» نیز از شاگردان این پدر و پسر بودند.»

داخل فضای آرامگاه سید خورکیا می‌روم. اگرچه جای خالی نقاشی‌های داخل فضای آرامگاه خالی است، ولی محو زیبایی ضریح چوبی بقعه می‌شوم. همینطور پنجره‌های چوبی مشبکی که نور بیرون را به داخل آرامگاه می‌تاباند. داخل آرامگاه، خبری از هیاهوی اردو بازار و میدان محله نیست.

کد خبر 5847045

منبع: مهر

کلیدواژه: لاهیجان استان گیلان ماه محرم نقاشی بوشهر ماه محرم محرم 1402 هیأت خبرنگار مراسم عزاداری کرمانشاه مراسم عزاداری اباعبدالله الحسین ایلام تبریز فارس اردبیل گلستان عکس استانها قرآن مجموعه تاریخی چهار دوره قاجار شرق گیلان نقاشی ها آقا سید

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۳۲۳۳۶۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

برپایی نمایشگاه طراحی و نقاشی درخوی

به گزارش خبرگزاری صداوسیمای استان آذربایجان غربی، در این نمایشگاه که در نگارخانه مجمتع فرهنگی هنری اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی برپا شده است  تعدادی از آثار استاد علی حافظ نسب و جمعی از هنرجویانش به نمایش گذاشته شده است.

استاد حافظ نسب از استادان برجسته هنر طراحی و نقاشی آذربایجان غربی هدف از برپایی این نمایشگاه را پاسداشت مقام معلم دانست و افزود : در این نمایشگاه 80 اثر نقاشی و طراحی از آثار25  هنرجو و شاکردش و همچنین تعدادی از آثارخودش  به نمایش گذاشته شده است .

 40 اثر از این آثار سیاه قلم و بقیه رنگ روغن هستند که در سبک رئال خلق شده اند .

طبیعت زیبای آذربایجان غربی در فصول مختلف ، جان بخشی به اشیا ، وجلوه ای از چهره هنرمندان برجسته و مشاهیر علمی ایران و جهان از مهمترین مضامین این آثار است .

استاد علی حافظ نسب از استادان برجسته نقاشی و طراحی در آذربایجان غربی است که تاکنون توانسته در این رشته بیش از 30 نفر را تربیت کند، تعداد ی از ازتربیت یافتگان مکتب این استاد اکنون به شغل مقدس معلمی هنر مشغول هستند .

این نمایشگاه به مدت 4 روز صبح و عصر برای بازدید عموم علاقه مندان در نگارخانه مجتمع فرهنگی اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی خوی واقع در بلوار شیخ نوایی دایر است.